Terugblik: God, Sex en Shostakovich

Recensie geschreven door Kees Swenne. Gezien en gehoord op zaterdag 9 april 2022 (premiere) in Hillegom, georganiseerd door de Stichting Kunstklank.

Om te beginnen een tip: ga niet proberen om hier vooraf iets van te vinden! Ga naar de voorstelling omdat het onderwerp je intrigeert. Waarom houdt iemand zich bezig met god, sex, en Shostakovich? En laat Rata Kloppenburg en René Veen dan hun werk doen! Hun werk? Ja, theater is werk, en de allerbelangrijkste opdracht aan artiesten blijft nu eenmaal om het publiek zodanig in hun ban te krijgen zodat dit zichzelf even vergeet… Omdat mij dit bij deze voorstelling overkwam is deze toegevoegd aan mijn persoonlijke boek van memorabele gebeurtenissen.

De voorstelling is in zekere zin confronterend omdat deze niet alleen autobiografisch maar tevens verbazingwekkend openhartig is. Rata Kloppenburg geeft zoveel intieme details dat je soms het idee krijgt dat decorum er niet meer toe doet. Maar… voor zo’n ontluisterend punt bereikt wordt komt daar de verlossende relativerende opmerking, de humor, de lach. Wat Rata tijdens haar adolescentie overkwam hebben velen van ons ook in enigerlei vorm ervaren, de emoties zijn herkenbaar, we zien en voelen de parallellen. Daarom is “Luchthartige monoloog” een perfecte typering van de voorstelling.

God en sex, beide zijn brandende vuren bij Rata, en indringend en waarachtig gepresenteerd. Maar Shostakovich? De sonate voor violoncello en piano die we fragmentarisch als illustratie horen is muzikaal vuur, dat is zeker. Maar aan de hand van dit sublieme muziekstuk, Rata’s spontane en expressieve vertolking ervan, en haar worsteling ermee wordt ook duidelijk hoe kwetsbaar een vrije muzikale geest is gedurende de conservatoriumjaren, waarin duidelijk moet worden welke rol de muziek in je verdere artistieke leven gaat spelen. Hier is zeker ook een groot compliment op zijn plaats voor pianist René Veen, die als een rots in de branding zorgdroeg voor een immer expressieve Shostakovich, en die tevens af en toe als sidekick fungeerde (essentieel als bliksemafleider bij een anderhalf uur durende monoloog).

Samenvattend: warm aanbevolen, goed voor introspectie en discussies achteraf verzekerd!

~Kees Swenne

–––––––––––––––––––

Lees hier meer over de voorstelling!